Żakardowy szyjogrzej

Wybrałam sobie motywy zwierzakowe. Na dole miały być kotki, na górze pieski. Pięknie to rozrysowałam i ochoczo zabrałam się do pracy.

Pierwsze okrążenia swoim wyglądem zachęcały do dalszego dziergania. Po prostu wyglądały ekstra!

Jednak po przerobieniu kilku okrążeń z wrabianym motywem okazało się, że jestem kompletnym żakardowym antytalenciem. Na zbliżeniu wzoru z prawej strony robótki wyraźnie widać, że mam problemy z długością nici, którą trzeba zostawić "wolną" po lewej stronie dzianiny. Kolorowe oczka są miejscami prawie niewidoczne i szyjogrzej się "ściąga".

Chyba się jednak do tego nie nadaję.

 Czyli wniosek już wyciągnęłam odpowiedni. I tu zaczynają się schody, bo ja nie lubię się do czegoś "nie nadawać". Ja zmienię ten motyw, wybiorę coś z mniejszymi "przerwami" w kolorach, wezmę inne włóczki i spróbuję jeszcze raz. Nie to, że koniecznie chcę coś stworzyć z żakardem, bo umiem sobie poradzić pokrywając oczka haftem, ale sama sobie chcę udowodnić, że to jest w zasięgu moich zdolności. Zrobię ten szyjogrzej, choćbym miała trupem paść i basta!